Considerazioni sull’uso aoristico del trapassato prossimo
PDF

Słowa kluczowe

Italiano
trapassato prossimo
aspetto verbale
deriva aoristica
momento di riferimento
Reichenbach
Bertinetto

Jak cytować

Scarpel, S. (2017). Considerazioni sull’uso aoristico del trapassato prossimo. Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis | Studia De Cultura, 9(1), 121–131. https://doi.org/10.24917/20837275.9.1.11

Abstrakt

Pier Marco Bertinetto teorizza la tendenza del trapassato prossimo a perdere le sue caratteristiche aspettuali ordinarie per acquisire le proprietà propulsive tipiche del passato remoto, tendenza riconducibile a un fenomeno più vasto conosciuto come aoristic drift. Obiettivo di questo articolo è proporre una diversa interpretazione di tale problematica. Si ritiene infatti che sia possibile individuare quel momento di riferimento che caratterizza l’aspettualità del trapassato prossimo anche nei casi in cui esso viene usato per esprimere il proseguimento degli eventi di una narrazione.

O użyciu aorystycznym włoskiego czasu zaprzeszłego trapassato prossimo

Pier Marco Bertinetto formułuje hipotezę o tendencji włoskiego czasu zaprzeszłego trapassato prossimo do utraty swoich definicyjnych właściwości aspektowych i zyskania typowych cech aorystycznego czasu przeszłego passato remoto. Tendencja ta jest związana z szerszym zjawiskiem językowym zwanym aoristic drift. Celem poniższego artykułu jest przedstawienie innej interpretacji tego problemu. Autor uważa, że można zlokalizować punkt odniesienia R, charakteryzujący wartość aspektową czasu trapassato prossimo, nawet w przypadkach, w których czas ten jest wykorzystywany do wyrażania wydarzeń po sobie następujących w tekście narracyjnym.

https://doi.org/10.24917/20837275.9.1.11
PDF

Bibliografia

Bertinetto P.M. 1986. Tempo, aspetto e azione nel verbo italiano. Il sistema dell’indicativo, L’Accademia della Crusca, Firenze.
Zobacz w Google Scholar

Bertinetto P.M. 2001. Il verbo, [in:] Grande grammatica italiana di consultazione, vol. II, a c. di L. Renzi, G. Salvi, A. Cardinaletti, Il Mulino, Bologna: 13–161.
Zobacz w Google Scholar

Bertinetto P.M. 2003. Tempi verbali e narrativa italiana dell’Otto/Novecento. Quattro esercizi di stilistica della lingua, L’Orso, Alessandria.
Zobacz w Google Scholar

Bertinetto P.M. 2014. Non-conventional uses of the Pluperfect in the Italian (and German) literary prose, [in:] Evolution in Romance Verbal Systems, a c. di E. Labeau & J. Bres, Berne, Peter Lang: 145–170.
Zobacz w Google Scholar

Fryd M. 1997. Present perfect et datation : une dérive aoristique, [in:] A. Borillo, C. Vetters, M. Vuillaume, Regards sur l’aspect. Amsterdam–Atlanta, Ga, Rodopi. (série Cahiers Chronos 2): 29–50.
Zobacz w Google Scholar

Nowakowska M. 2015. Come insegnare I tempi semplici e composti agli studenti polacchi, [in:] Linguistica, letteratura, translatologia, a c. di Zora Cardia Jačová, Bratislava, Univerzita Komenského v Bratislave: 57–70.
Zobacz w Google Scholar

Reichenbach H. 1947. Elements of symbolic logic, Free Press, New York.
Zobacz w Google Scholar

Squartini M., Bertinetto P.M. 2000. The Simple and Compound Past in Romance languages, [in:] Tense and Aspect in the Languages of Europe, a c. di Ö. Dahl, Mouton De Gruyter: 403–439.
Zobacz w Google Scholar

Weinrich H. 1964. Tempus. Besprochene und erzählte Welt, trad.it. Tempus. Le funzioni dei tempi nel testo, Il mulino, Bologna: 1978.
Zobacz w Google Scholar

Downloads

Download data is not yet available.