Film jako komunikat w terapii logopedycznej
PDF

Słowa kluczowe

terapia neurologopedyczna
logoterapia
neurony lustrzane (zwierciadlane)
odczytywanie intencji
wychwytywanie wzorców
jądro migdałowate
neurologopedic therapy
logotherapy (speech therapy)
mirror neurons
intention reading
pattern finding
amygdala

Jak cytować

Cieszyńska-Rożek, J., & Korendo, M. (2018). Film jako komunikat w terapii logopedycznej. Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis | Studia De Cultura, 9(2), 141–150. https://doi.org/10.24917/20837275.9.2.11

Abstrakt

Powszechna dostępność urządzeń pozwalających rejestrować zdarzenia w momencie ich trwania umożliwiła wprowadzenie tej formy przekazu do praktyki terapeutycznej. W terapii neurologopedycznej film pełni rolę komunikatu dotyczącego poziomu opanowania funkcji poznawczych i systemu językowego, a także daje możliwość terapeucie kontrolowania swoich wypowiedzi i programowanie języka, w jakim buduje wypowiedzi. Film pozwala na weryfikację oddziaływań terapeutycznych, dokumentowanie ich przebiegu. Autorki podkreślają znaczącą rolę takiej dokumentacji dla samodoskonalenia neurologopedów, którzy mogą zobaczyć swoje reakcje i zachowania, ocenić ich skuteczność oraz adekwatność, w razie konieczność wprowadzić odpowiednie zmiany. Filmy pokazujące przebieg zajęć terapeutycznych stanowią także cenne źródło informacji dla rodziców dzieci poddanych terapii. Filmy fabularne przedstawiające historie osób z zaburzeniami rozwoju stanowią ważne źródło informacji dla szerokiego kręgu odbiorców.
https://doi.org/10.24917/20837275.9.2.11
PDF

Bibliografia

Bauer Joachim. 2005. Warum ich fühle was du fühlst – Intuitive Kommunikation und das Geheimnis der Spiegelneurone. Hamburg.
Zobacz w Google Scholar

Bauer Joachim. 2013. Schmerzgrenze – Vom Ursprung alltäglicher und globaler Gewalt. München.
Zobacz w Google Scholar

Ostaszewski J. 2012. Film jako komunikat. W Komunikacja wizualna. P. Francuz (red.). Warszawa.
Zobacz w Google Scholar

Cieszyńska-Rożek Jagoda. 2014. Wpływ wysokich technologii na rozwój poznawczy dzieci w wieku niemowlęcym i poniemowlęcym. W Człowiek, technologia, media. Konteksty kulturowe i psychologiczne. A. Ogonowska, G. Ptaszek (red.). Kraków.
Zobacz w Google Scholar

Frankl Victor E. 2009. Człowiek w poszukiwaniu sensu. A. Wolnicka (przeł.). Warszawa.
Zobacz w Google Scholar

Frankl Victor E. 2010. Wola sensu. Założenia i zastosowanie logoterapii. A. Wolnicka (przeł.). Warszawa
Zobacz w Google Scholar

Le Bel Ronald M., J. Pineda, A. Sharma. 2009. “Motor-uditory-visual integration: The role of the human mirror neuron system in communication disordesrs”. Journal of Communcation Disorders 42. 299–304.
Zobacz w Google Scholar

Rostowski Jan, T. Rostowska. 2014. „Rola systemów lustrzanych neuronów w rozwoju języka i komunikacji interpersonalnej”. Psychologia Rozwojowa nr 2. 49–65.
Zobacz w Google Scholar

Rymarczyk Krystyna. 2014. Neurofizjologiczne uwarunkowania rozwoju dziecka – wpływ doświadczenia na rozwój układu nerwowego. W Interdyscyplinarne uwarunkowania rozwoju małego dziecka. Wybrane zagadnienia. R. Piotrowicz (red.). Warszawa. 80–109.
Zobacz w Google Scholar

Small Gary, G. Vorgan. 2011. iMózg. Jak przetrwać technologiczną przemianę współczesnej umysłowości. S. Borg (przeł.). Poznań.
Zobacz w Google Scholar

Tomasello Michael. 2002. Kulturowe źródło ludzkiego poznawania. J. Rączaszek (przeł.). Warszawa.
Zobacz w Google Scholar

Tomasello Michael. 2003. „Czy małe dzieci posiadają składniową kompetencję osób dorosłych?” W Akwizycja języka w świetle językoznawstwa kognitywnego. E. Dąbrowska, W. Kubiński (red). Kraków.
Zobacz w Google Scholar

Vetulani Jerzy. 2011. Piękno neurobiologii. Kraków.
Zobacz w Google Scholar

Downloads

Download data is not yet available.