Osservazioni sull’impiego del passato remoto nell’analessi
PDF

Słowa kluczowe

analessi
trapassato
passato remoto
tipi di narrazione

Jak cytować

Nowakowska, M. (2017). Osservazioni sull’impiego del passato remoto nell’analessi. Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis | Studia De Cultura, 9(1), 107–120. https://doi.org/10.24917/20837275.9.1.10

Abstrakt

Nella narrativa italiana il trapassato prossimo è usato in modo canonico nelle analessi. Grazie al suo aspetto compiuto, questo tempo verbale permette una retrocessione nel passato relativamente al tempo della narrazione principale. Il presente articolo analizza l’uso del passato remoto nelle analessi e si propone di trovare il motivo di tale impiego non canonico. Essendo perfettivo, il passato remoto ha la funzione di far progredire la narrazione principale e non è quindi adatto a essere impiegato nell’analessi.

Kilka uwag o użyciu czasu passato remoto w retrospekcji

W powieściach włoskich czas zaprzeszły trapassato prossimo jest używany standardowo w celu zaznaczenia retrospekcji, jaka się pojawia w narracji głównej. Dzięki aspektowi perfektowemu, ten czas gramatyczny pozwala na przywołanie wydarzeń z przeszłości, wcześniejszych w stosunku do czasu narracji głównej. Niniejszy artykuł poddaje analizie użycie czasu przeszłego dokonanego passato remoto, które jest niestandardowe we fragmentach restrospekcyjnych, oraz stara się znaleźć przyczynę tego użycia. Z racji tego, że czas passato remoto jest z natury dokonany a nie perfektowy, posuwa narrację główną do przodu, a co za tym idzie, nie pasuje do retrospekcji narracyjnej.

https://doi.org/10.24917/20837275.9.1.10
PDF

Bibliografia

Apothéloz D. & Combettes B. 2016. La variation plus-que-parfait passé simple dans les analepses narratives, [in:] Variation, invariant et plasticité langagière, a c. di I. Gaudy-Campbell, Y. Keromnes, Besançon: 53–66.
Zobacz w Google Scholar

Bertinetto P. M. 1986. Tempo, aspetto e azione nel verbo italiano, Firenze.
Zobacz w Google Scholar

Bertinetto P. M. 1991. Il verbo, [in:] Grande grammatica italiana di consultazione, vol. 2º (I sintagmi verbale, aggettivale, avverbiale. La subordinazione), a c. di L. Renzi, G. Salvi & A. Cardinaletti, Bologna: 13–161.
Zobacz w Google Scholar

Bertinetto P. M. 2003. Tempi verbali e narrativa italiana dell’Otto/Novecento. Quattro esercizi di stilistica italiana, Alessandria.
Zobacz w Google Scholar

Bertinetto P. M. 2014. Non-conventional uses of Pluperfect in Italian (and German) literary prose, [in:] Evolution in Romance Verbal Systems, a c. di E. Labeau & J. Bres, Berne: 145–170.
Zobacz w Google Scholar

Combettes B. 2008. “Cohérence discursive et faits de langue: le cas du plus-que-parfait”, Verbum XXX (2–3) : 181–197.
Zobacz w Google Scholar

Koschmieder E. 1934. Nauka o aspektach czasownika polskiego w zarysie. Próba syntezy. (Rozprawy i materiały Wydziału i Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Wilnie, t. V, z. 2), Wilno.
Zobacz w Google Scholar

Reichenbach H. 1947. Elements of symbolic logic, London & New York.
Zobacz w Google Scholar

Weinrich H. 1964. Tempus. Besprochene und erzählte Welt, Stuttgart (trad. Tempus. Le funzioni dei tempi nel testo, Bologna).
Zobacz w Google Scholar

Downloads

Download data is not yet available.