Słowa kluczowe
children
education
dance
pedagogy
ballet heritage
dance movies dzieci
edukacja
taniec
pedagogika
dziedzictwo kulturowe
filmy z tańcem
education
dance
pedagogy
ballet heritage
dance movies dzieci
edukacja
taniec
pedagogika
dziedzictwo kulturowe
filmy z tańcem
Jak cytować
Makuszewska, A. (2019). Uczeń, widz, współtwórca – wartości edukacyjne tańca i dziedzictwa teatru baletowego w kształceniu dzieci i młodzieży. Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis | Studia De Cultura, 11(2), 49–59. https://doi.org/10.24917/20837275.11.2.4
Abstrakt
Spotkanie ze sztuką tańca pozwala dzieciom na zapoznanie się ze spektrum wartości wykra- czających poza obszar przypisany do zawodu tancerza. Absolutna harmonia między umysłem i ciałem, leżąca u podstaw tańca, wynika z faktu, że trening ruchowy wzmacnia i rozwija ak- tywność motoryczną, sprzyjając rozwojowi ciała i psychiki. Artykuł przedstawia nie tylko za- gadnienia związane z uczeniem i nauczaniem tańca, podkreślając rolę ruchu w kształtowaniu świadomości fizycznej osobowości, umiejętności pokonywania trudności, ale zwraca również uwagę, jakie znaczenie odgrywa człowiek tańczący w tworzeniu światopoglądu, utrwalaniu tradycji, zrozumieniu wielokulturowości.
Bibliografia
Andrzejewski Carey E.. 2009. “Toward a Model of Holistic Dance Teacher Education”.
Journal of Dance Education. nr 9(1). 17-26.
Anderson Stephanie Marie. 2013. “A Dancing Paradox of Oral History of Dance Pedagogy”.
https://scholarworks.sjsu.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=7920&context=etd_
theses. [dostęp: 20.02.2018].
Bradley Karen Kohn. 2001. “Dance Education Research: What Train Are We On?” Journal
Arts Education Policy Review nr 103(1). 10-32. https://tandfonline.com/doi/abs/
10.1080/10632910109600279. [dostęp: 19.02.2018].
Clark Jane E., Humphrey James H. 1985. Motor Development. Princeton.
Fine Jerremy. 2016. In Defence of Princess. New York.
Fonteyn Margot. 1979. A Dancer’s World: An Introduction for Parents and Students.
London.
Hamilton Linda H. 1998. Advice for Dancers: Emotional Counsel and Practical Strategies.
San Francisco.
Hains Rebecca C. 2014. The Princess Problem. Naperville.
Klimczak Wojciech. 2017. Poszerzanie pola: modernizm, feminizm, (inter)nacjonalizm
w ruchu. W Polskie artystki awangardy tanecznej. Historie i rekonstrukcje. J. Szymaj-
da (red.). 12-32.
Makuszewska Anita. 2018. Film jako narzędzie kształcenia tancerzy. W Film w terapii
i rozwoju. Na tropach psychologii w filmie. cz. 2. A. Skorupa, M. Brol, P. Paczyńska-
-Jasińska (red.). Warszawa. 60-79.
Murray Ruth Lovell. 1953. Dance in Elementary Education. A Program for Boys and Girls.
New York.
Novack Cynthia J. 1995. Ballet, Gender and Cultural Power. W Ballet, Gender and Culture.
H. Thomas (ed.). London. 34-49.
Orenstein Peggy. 2011. Cinderella Ate My Daughter: Dispatches from the Front Lines of
the New Girlie-Girl Culture. New York.
Petty Geoff. 2005. Nowoczesne nauczanie. Praktyczne wskazówki i techniki dla nauczy-
cieli, wykładowców i szkoleniowców. J. Bartosik (przeł.). Sopot.
Rey Jan. 1958. Taniec, jego rozwój i formy. I. Turska (przeł.). Warszawa.
Risner Doug. 2007. Critical Issues in Dance Educational Research. W International Hand-
book of Research in Arts Education. L. Bresler (ed.). Dordrecht. 965-982.
Rosenberg Douglas. 2012. Screen Dance: Inscribing the Ephemeral Image. New York.
Sier-Janik Barbara. 1995. Post modern dance. Zarys problematyki - twórcy i techniki.
Warszawa.
Thomas Helen. (ed.). 1995. Ballet, Gender and Culture. London.
Tomaszewski Włodzimierz. 1991. Człowiek tańczący. Warszawa.
Turk Marico. 2014. ”Girlhood, Ballet, and Cult of Tutu”. Children’s Literature Association
Quarterly nr 39(4). 482-505.
Journal of Dance Education. nr 9(1). 17-26.
Anderson Stephanie Marie. 2013. “A Dancing Paradox of Oral History of Dance Pedagogy”.
https://scholarworks.sjsu.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=7920&context=etd_
theses. [dostęp: 20.02.2018].
Bradley Karen Kohn. 2001. “Dance Education Research: What Train Are We On?” Journal
Arts Education Policy Review nr 103(1). 10-32. https://tandfonline.com/doi/abs/
10.1080/10632910109600279. [dostęp: 19.02.2018].
Clark Jane E., Humphrey James H. 1985. Motor Development. Princeton.
Fine Jerremy. 2016. In Defence of Princess. New York.
Fonteyn Margot. 1979. A Dancer’s World: An Introduction for Parents and Students.
London.
Hamilton Linda H. 1998. Advice for Dancers: Emotional Counsel and Practical Strategies.
San Francisco.
Hains Rebecca C. 2014. The Princess Problem. Naperville.
Klimczak Wojciech. 2017. Poszerzanie pola: modernizm, feminizm, (inter)nacjonalizm
w ruchu. W Polskie artystki awangardy tanecznej. Historie i rekonstrukcje. J. Szymaj-
da (red.). 12-32.
Makuszewska Anita. 2018. Film jako narzędzie kształcenia tancerzy. W Film w terapii
i rozwoju. Na tropach psychologii w filmie. cz. 2. A. Skorupa, M. Brol, P. Paczyńska-
-Jasińska (red.). Warszawa. 60-79.
Murray Ruth Lovell. 1953. Dance in Elementary Education. A Program for Boys and Girls.
New York.
Novack Cynthia J. 1995. Ballet, Gender and Cultural Power. W Ballet, Gender and Culture.
H. Thomas (ed.). London. 34-49.
Orenstein Peggy. 2011. Cinderella Ate My Daughter: Dispatches from the Front Lines of
the New Girlie-Girl Culture. New York.
Petty Geoff. 2005. Nowoczesne nauczanie. Praktyczne wskazówki i techniki dla nauczy-
cieli, wykładowców i szkoleniowców. J. Bartosik (przeł.). Sopot.
Rey Jan. 1958. Taniec, jego rozwój i formy. I. Turska (przeł.). Warszawa.
Risner Doug. 2007. Critical Issues in Dance Educational Research. W International Hand-
book of Research in Arts Education. L. Bresler (ed.). Dordrecht. 965-982.
Rosenberg Douglas. 2012. Screen Dance: Inscribing the Ephemeral Image. New York.
Sier-Janik Barbara. 1995. Post modern dance. Zarys problematyki - twórcy i techniki.
Warszawa.
Thomas Helen. (ed.). 1995. Ballet, Gender and Culture. London.
Tomaszewski Włodzimierz. 1991. Człowiek tańczący. Warszawa.
Turk Marico. 2014. ”Girlhood, Ballet, and Cult of Tutu”. Children’s Literature Association
Quarterly nr 39(4). 482-505.
Downloads
Download data is not yet available.