Słowa kluczowe
TV series
series productions
the phenomenon of series
the message of series
communicating values seriale
produkcje serialowe
fenomen seriali
przekaz serialowy
komunikowanie wartości
series productions
the phenomenon of series
the message of series
communicating values seriale
produkcje serialowe
fenomen seriali
przekaz serialowy
komunikowanie wartości
Jak cytować
Rączy, K. (2020). Fenomen współczesnych produkcji serialowych w komunikowaniu wartości. Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis | Studia De Cultura, 12(4), 137–150. https://doi.org/10.24917/20837275.12.4.11
Abstrakt
Współczesne produkcje serialowe to nowoczesne formaty telewizyjne, ulegające transformacji w obrębie budowy, ale także w przestrzeni przekazywanych treści. Seriale komunikują
pewne kategorii wartości, między innymi takie jak: wartości informacyjno-edukacyjne, wartości etyczno-moralne, wartości wychowawczo-psychologiczne czy wartości kulturowo-obyczajowe. Praca została oparta na analizie fenomenu współczesnych formatów serialowych w kontekście ich przekazu wartości. Analizie poddano współczesne seriale zagraniczne. Ponadto stanowi próbę potwierdzenia tezy o komunikowaniu pewnych kategorii wartości.
Bibliografia
Altman Rick. 1999. Gatunki filmowe. Maria Zawadzka (przeł.). Warszawa.
Bignell Jonathan. Orlebar Jeremy. 2005. The Television Handbook. London.
Brol Michał. 2010. Rola filmu w prowadzeniu zajęć dydaktycznych. W: Uczyć z pasją: wskazówki dla nauczycieli akademickich. Barbara Kożusznik, Jarosław Polak (red.). Katowice. 209-232.
Butkiewicz Maria. 1989. Film dydaktyczny w procesie kształcenia i wychowania. Warszawa.
Champoux Joseph 1999. „Film as a Teaching Resource”. Journal of Management Inquiry nr 8(2). 206-217.
Darska Bernadetta. 2012. To nas pociąga! O serialowych antybohaterach. Gdańsk.
Doliński Dariusz. 2011. Techniki wpływu społecznego. Warszawa.
Drenda Lucyna. 2016. „Teoria wartości, wartość teorii”. Studia Ekonomiczne (Katowice) nr 259. 39-48.
Drożdż Michał. 2011. „Aksjologia daru w komunikacji”. Forum Teologiczne nr 12. 87-106.
Feuer Jane. 2011. HBO i pojęcie telewizji jakościowej. W: Zmierzch telewizji? Przemiany medium. Antologia. Tomasz Bielak, Mirosław Filiciak, Grzegorz Ptaszek (red.). Warszawa. 114-128.
Filiciak Mirosław. 2011. TV czy nie-TV? Telewizja doby post-soap opera i sieci peer-to-peer. W: Post-soap. Nowa generacja seriali telewizyjnych a polska widownia. Mirosław Filiciak, Barbara Giza (red.). Warszawa. 242-243.
Fleming Michael, Bohnel Ericka. 2009. „Use of Feature Film as Part of Psychological Assessment”. Professional Psychology: Research and Practice nr 40(6). 641-647.
Godzic Wiesław. 2004. Telewizja i jej gatunki po „Wielkim Bracie”. Kraków.
Has-Tokarz Anita. 2008. „Kategoria »gatunku« i »formuły« w refleksji teoretyków literatury, filmu i mediów: korespondencje i transpozycje”. Czasopismo Folia Bibliologica (50). 135-150
Jenkins Henry. 2010. Seriale tworzą nowe wspólnoty. W: Seriale. Przewodnik Krytyki Politycznej. Warszawa - Gdańsk.
John Deborah. 1999. „Consumer Socialization of Children: A Retrospective Look at 25 Years of Research”. Journal of Consumer Research 26. 183-213.
Jowett Garth, O’Donnell Victoria. 1989. Propaganda as a Form of Communication. W: Propaganda. A Pluralistic Perspective. Ted Smith (red.). New York. 49-63.
Kisielewska Alicja. 2007. Serial telewizyjny w badaniach polskich. W: Studia nad komunikacją popularną, międzykulturową, sieciową i edukacyjną. Janina Fras (red.). Toruń. 18-32.
Kunkel Dale 2001. Children and Television Advertising. In: Handbook of Children and the Media. Dorothy Singer, Jerome Singer (red.). Thousand Oaks, CA. 375-393.
Lipińska Agata. 2016. „Fenomen współczesnych seriali. O społecznym oddziaływaniu seriali telewizyjnych”. Konteksty Kulturowe. 297-310.
Mirek Franciszek. 1948. Zarys socjologii. Lublin.
Mrozowski Maciej. 2001. Media masowe: władza, rozrywka i biznes. Warszawa.
Peters J.M.L. 1965. Edukacja filmowa. Stanisława Dłuska (przeł.). Warszawa.
Przylipiak Mirosław. 1994. Kino stylu zerowego: z zagadnień estetyki filmu fabularnego. Gdańsk. 164-166.
PWN. 2020. Serial. https://sjp.pwn.pl/szukaj/serial.html. (dostęp: 22.03.2020).
Rogers Margaret. 2008. Arresting Drama. The Television Police Genre. 78-82.
Uszyński Janusz. 2004. Telewizyjny pejzaż genologiczny. Warszawa.
Wejbert-Wąsiewicz Ewelina. 2018. „Socjologiczne widzenie filmu i kina. Artykulacje i praktyki w polu socjologii filmu i kina”. Przegląd Socjologiczny nr 67(4). 141-169.
Wojnar Irena. 1996. Aktualne procesy edukacji i kultury w Polsce i na świecie. W: Edukacja wobec wyzwań XXI wieku. Irena Wojnar, Jerzy Kubin (red.). Warszawa.
Wojniak Justyna. 2015. „Edutainment i edukacja filmowa jako narzędzia kształtowania tożsamości oraz postaw dzieci i młodzieży”. Państwo i Społeczeństwo nr 1. 167-180.
Zagadnienia patologii społecznej. 1976. Adam Podgórecki (red.). Warszawa.
Znyk Jacek. 2013. „Pozytywny wpływ i negatywne skutki oddziaływania telewizji na rozwój dziecka”. Społeczeństwo. Edukacja. Język nr 1. 90-94.
Fora filmowe i serialowe
Filmożercy.com. 2020. http://forum.filmozercy.com/. (dostęp: 11.02.2020).
FilmUser. 2020. https://filmuser.pl/. (dostęp: 11.02.2020).
Filmweb. 2020. Ranking top 100 seriali, które są ze świata. https://www.filmweb.pl/
ranking/serial. (dostęp: 11.02.2020).
Forum Film. 2020. https://forum.film.org.pl/. (dostęp: 11.02.2020).
Seriale tureckie. 2020. https://turkweb.pl/. dostęp: (19.08.2020).
Serialowa. 2020. https://www.serialowa.pl/. (dostęp: 11.02.2020).
Spider’s Web. 2020. https://www.spidersweb.pl/. (dostęp: 11.02.2020).
Bignell Jonathan. Orlebar Jeremy. 2005. The Television Handbook. London.
Brol Michał. 2010. Rola filmu w prowadzeniu zajęć dydaktycznych. W: Uczyć z pasją: wskazówki dla nauczycieli akademickich. Barbara Kożusznik, Jarosław Polak (red.). Katowice. 209-232.
Butkiewicz Maria. 1989. Film dydaktyczny w procesie kształcenia i wychowania. Warszawa.
Champoux Joseph 1999. „Film as a Teaching Resource”. Journal of Management Inquiry nr 8(2). 206-217.
Darska Bernadetta. 2012. To nas pociąga! O serialowych antybohaterach. Gdańsk.
Doliński Dariusz. 2011. Techniki wpływu społecznego. Warszawa.
Drenda Lucyna. 2016. „Teoria wartości, wartość teorii”. Studia Ekonomiczne (Katowice) nr 259. 39-48.
Drożdż Michał. 2011. „Aksjologia daru w komunikacji”. Forum Teologiczne nr 12. 87-106.
Feuer Jane. 2011. HBO i pojęcie telewizji jakościowej. W: Zmierzch telewizji? Przemiany medium. Antologia. Tomasz Bielak, Mirosław Filiciak, Grzegorz Ptaszek (red.). Warszawa. 114-128.
Filiciak Mirosław. 2011. TV czy nie-TV? Telewizja doby post-soap opera i sieci peer-to-peer. W: Post-soap. Nowa generacja seriali telewizyjnych a polska widownia. Mirosław Filiciak, Barbara Giza (red.). Warszawa. 242-243.
Fleming Michael, Bohnel Ericka. 2009. „Use of Feature Film as Part of Psychological Assessment”. Professional Psychology: Research and Practice nr 40(6). 641-647.
Godzic Wiesław. 2004. Telewizja i jej gatunki po „Wielkim Bracie”. Kraków.
Has-Tokarz Anita. 2008. „Kategoria »gatunku« i »formuły« w refleksji teoretyków literatury, filmu i mediów: korespondencje i transpozycje”. Czasopismo Folia Bibliologica (50). 135-150
Jenkins Henry. 2010. Seriale tworzą nowe wspólnoty. W: Seriale. Przewodnik Krytyki Politycznej. Warszawa - Gdańsk.
John Deborah. 1999. „Consumer Socialization of Children: A Retrospective Look at 25 Years of Research”. Journal of Consumer Research 26. 183-213.
Jowett Garth, O’Donnell Victoria. 1989. Propaganda as a Form of Communication. W: Propaganda. A Pluralistic Perspective. Ted Smith (red.). New York. 49-63.
Kisielewska Alicja. 2007. Serial telewizyjny w badaniach polskich. W: Studia nad komunikacją popularną, międzykulturową, sieciową i edukacyjną. Janina Fras (red.). Toruń. 18-32.
Kunkel Dale 2001. Children and Television Advertising. In: Handbook of Children and the Media. Dorothy Singer, Jerome Singer (red.). Thousand Oaks, CA. 375-393.
Lipińska Agata. 2016. „Fenomen współczesnych seriali. O społecznym oddziaływaniu seriali telewizyjnych”. Konteksty Kulturowe. 297-310.
Mirek Franciszek. 1948. Zarys socjologii. Lublin.
Mrozowski Maciej. 2001. Media masowe: władza, rozrywka i biznes. Warszawa.
Peters J.M.L. 1965. Edukacja filmowa. Stanisława Dłuska (przeł.). Warszawa.
Przylipiak Mirosław. 1994. Kino stylu zerowego: z zagadnień estetyki filmu fabularnego. Gdańsk. 164-166.
PWN. 2020. Serial. https://sjp.pwn.pl/szukaj/serial.html. (dostęp: 22.03.2020).
Rogers Margaret. 2008. Arresting Drama. The Television Police Genre. 78-82.
Uszyński Janusz. 2004. Telewizyjny pejzaż genologiczny. Warszawa.
Wejbert-Wąsiewicz Ewelina. 2018. „Socjologiczne widzenie filmu i kina. Artykulacje i praktyki w polu socjologii filmu i kina”. Przegląd Socjologiczny nr 67(4). 141-169.
Wojnar Irena. 1996. Aktualne procesy edukacji i kultury w Polsce i na świecie. W: Edukacja wobec wyzwań XXI wieku. Irena Wojnar, Jerzy Kubin (red.). Warszawa.
Wojniak Justyna. 2015. „Edutainment i edukacja filmowa jako narzędzia kształtowania tożsamości oraz postaw dzieci i młodzieży”. Państwo i Społeczeństwo nr 1. 167-180.
Zagadnienia patologii społecznej. 1976. Adam Podgórecki (red.). Warszawa.
Znyk Jacek. 2013. „Pozytywny wpływ i negatywne skutki oddziaływania telewizji na rozwój dziecka”. Społeczeństwo. Edukacja. Język nr 1. 90-94.
Fora filmowe i serialowe
Filmożercy.com. 2020. http://forum.filmozercy.com/. (dostęp: 11.02.2020).
FilmUser. 2020. https://filmuser.pl/. (dostęp: 11.02.2020).
Filmweb. 2020. Ranking top 100 seriali, które są ze świata. https://www.filmweb.pl/
ranking/serial. (dostęp: 11.02.2020).
Forum Film. 2020. https://forum.film.org.pl/. (dostęp: 11.02.2020).
Seriale tureckie. 2020. https://turkweb.pl/. dostęp: (19.08.2020).
Serialowa. 2020. https://www.serialowa.pl/. (dostęp: 11.02.2020).
Spider’s Web. 2020. https://www.spidersweb.pl/. (dostęp: 11.02.2020).
Downloads
Download data is not yet available.